Napisaliśmy tę Regułę, abyśmy przestrzegając jej w klasztorach, wykazali godziwe obyczaje i zaczątek życia monastycznego. Dla tego, który pragnie życia doskonałego, są nauki świętych Ojców. Pełnienie ich doprowadza człowieka na szczyt doskonałości. Czy jest strona, czy jest słowo o Bożej powadze w Starym i Nowym Testamencie, które by nie było najbardziej trafną formą życia ludzkiego? Albo też, która z ksiąg świętych Ojców katolickich nie wskazuje nam, jak prostą drogą można dojść do Stwórcy naszego? Tak samo i Rozmowy z Ojcami, Reguły i ich Żywoty oraz Reguła świętego Ojca naszego Bazylego, czy to nie są narzędzia cnót dla prawdziwie dobrych i posłusznych mnichów? My zaś leniwi, źle żyjący i niedbali, mamy powód, aby rumienić się ze wstydu. Kimkolwiek jesteś – ty, który spieszysz do ojczyzny niebieskiej, wypełnij z pomocą Chrystusa tę najskromniejszą Regułę napisaną dla początkujących. A wtedy dojdziesz pod opieką Bożą do najwyższych szczytów mądrości i cnoty, któreśmy poprzednio przypomnieli. Amen.

Jak istnieje gorzka i zła gorliwość, która oddala od Boga i prowadzi do piekła, tak istnieje gorliwość dobra, która odwraca od grzechów, a prowadzi do Boga i życia wiecznego. Taką gorliwość winni praktykować mnisi z żarliwą miłością, a zatem mają okazywać sobie szacunek z uprzedzającą grzecznością. Będą znosili bardzo cierpliwie cudze ułomności, zarówno fizyczne jak duchowe. 6edni drugim na wyścigi będą posłuszni. Żaden nie będzie się starał o to, co uważa za pożyteczne dla siebie, lecz raczej o to, co pożyteczne dla drugiego. Czystą miłość braterską będą sobie okazywali. Niech boją się Boga, ale z miłością. Niech kochają swego opata miłością szczerą i pokorną. Niechaj nic im nie będzie droższe nad Chrystusa, który oby nas przywiódł do życia wiecznego.

Wszyscy bracia powinni okazywać dobre posłuszeństwo nie tylko opatowi, lecz także powinni być sobie nawzajem posłuszni, wiedząc, że do Boga pójdą tą drogą posłuszeństwa. Trzeba stawiać na pierwszym miejscu polecenie opata i ustanowionych przez niego przełożonych; nie wolno bardziej słuchać prywatnych zarządzeń niż rozkazów władzy; poza tym wszyscy młodsi mają się stosować do życzeń starszych z całą miłością i gorliwością. Jeżeli trafi się ktoś skłonny do kłótni, niech będzie ukarany. Jeżeli opat lub inny przełożony upomina brata z jakiegokolwiek – choćby najdrobniejszego – powodu, w jakikolwiek sposób lub jeśli brat spostrzeże, że przełożony gniewa się na niego lub jest trochę niezadowolony, ma natychmiast upaść do jego stóp na ziemię, aby zadośćuczynić i ma tak długo leżeć, póki nie otrzyma błogosławieństwa na znak, że rzecz jest załagodzona. Kto pogardliwie wzbrania się tak uczynić, ma być ukarany cieleśnie, a jeśli nadal będzie oporny, ma być wypędzony z klasztoru.