Wszyscy przychodzący goście mają być przyjmowani jak Chrystus, bo On powie: Byłem gościem i przyjęliście Mnie. Należy okazać każdemu należne uszanowanie, a szczególnie tym, którzy są jednej wiary i pielgrzymom. A więc kiedy oznajmi się o przybyciu gościa, przełożony i bracia wyjdą mu naprzeciw z wszelkimi oznakami miłości. Naprzód niech wspólnie się modlą i tak spotkają się w pokoju. Nie należy wymieniać pocałunku pokoju, zanim odmówi się modlitwę, aby zapobiec ułudom szatańskim. Przy pozdrowieniu należy okazać pokorę wobec przybywających i odchodzących gości. Przez pochylenie głowy lub nawet padając całym ciałem na ziemię, trzeba w nich uczcić Chrystusa, bo to Jego przyjmujemy. Przyjętych gości należy zaprowadzić na modlitwę, a potem niech usiądzie z nimi przełożony albo ten brat, któremu to zlecono. Niech czytają wobec gościa Prawo Boże, aby się zbudował, a później trzeba mu okazać pełną uprzejmość. Niech przełożony złamie przepisy postne, aby jeść z gościem, chyba że to jest dzień postu kościelnego, którego nie godzi się łamać. Bracia niech jednak zachowują zwyczaje postne. Opat naleje wody na ręce gościom; i niech również opat umywa nogi wszystkim gościom wraz z całym zgromadzeniem. Po umyciu niech odmawiają ten werset: Boże, przyjęliśmy Twoje miłosierdzie w środku Twej świątyni . Szczególną troskliwość należy okazać przy przyjmowaniu ubogich i pielgrzymów, bo w nich przede wszystkim przyjmuje się Chrystusa; co do bogatych, to lęk, jaki budzą, zmusza, aby ich szanować.

Kościół (oratorium) ma być tym, co jego nazwa oznacza. Nie wolno w nim robić niczego niezgodnego z jego przeznaczeniem ani niczego w nim przechowywać. Po skończonym Bożym Oficjum niech wszyscy wyjdą, zachowując ścisłe milczenie, z czcią Bogu należną, aby przez niewłaściwe zachowanie nie przeszkodzić bratu, który by właśnie chciał się modlić prywatnie. Także gdyby kiedy indziej chciał pomodlić się po cichu, niech po prostu wejdzie i modli się, nie krzykliwym głosem, lecz ze łzami i gorliwym sercem. Jeśli ktoś tego nie przestrzega, nie należy mu pozwalać zostawać w kościele po skończonym Bożym Oficjum, aby innym nie przeszkadzać, jak powiedziano.

Brat wysłany dla załatwienia jakiejś sprawy, jeśli spodziewa się, że w tym samym dniu powróci do klasztoru, niech nie waży się jeść poza domem, nawet jeśli go ktoś zaprasza, chyba że otrzyma pozwolenie od swego opata. Jeśli inaczej postąpi, ma być ukarany.