WBracia, którzy bardzo daleko zajęci są pracą i nie mogą przybyć we właściwym czasie do kościoła – o ile opat uzna, że tak jest – tam mają odprawić Oficjum Boże, gdzie pracują, klękając z bojaźnią Bożą. Podobnie ci, którzy zostali wysłani w podróż, nie powinni opuszczać ustanowionych godzin kanonicznych. Niech je odmawiają jak mogą i nie zaniedbują złożyć daninę służby.

Wprawdzie mnich powinien zachować się tak jakby nieustannie trwał Wielki Post, lecz skoro niewielu taką cnotę posiada, przeto wzywamy, aby w dniach Wielkiego Postu żyć w doskonałej czystości, aby w tych dniach świętych wszelkie niedbalstwa w innych porach popełnione wynagrodzić. Zrobimy to w godny sposób, jeżeli powstrzymamy się od wszelkich grzechów i przyłożymy się z płaczem do modlitwy, do czytania, do skruchy serdecznej i do wstrzemięźliwości. Dodajmy więc w tych dniach coś do zwykłej daniny służby naszej, a mianowicie prywatne modlitwy i wstrzemięźliwości w pokarmie i napoju. Niechaj każdy ofiaruje Bogu, z radością Ducha Świętego, coś z własnej woli ponad przepisaną mu miarę, a więc niechaj ujmie coś z pokarmu dla ciała, z napoju, ze snu, z rozmów, z żartów i innych, i niech z radością duchowego pragnienia oczekuje święta Wielkanocy. Jednak to, co ofiaruje, ma przedstawiać swemu opatowi, aby działo się z jego modlitwą i wolą. Bo to, co się dzieje bez pozwolenia ojca duchownego, będzie poczytane za zarozumiałość i próżność, a nie za zasługę. Niech więc wszystko się dzieje za zgodą opata.

W niedzielę wszyscy zajmą się czytaniem, wyjąwszy tych, którzy zostali wyznaczeni do różnych obowiązków. Jeśli się zaś trafi brat tak niedbały i leniwy, że nie będzie chciał lub potrafił rozmyślać i czytać, trzeba mu wyznaczyć pracę do wykonania, aby nie pozostawał bezczynny. Braciom słabym lub wątłym należy wyznaczyć taką pracę, czy rzemiosło aby nie oddawali się lenistwu ani nie byli przygnębieni uciążliwą pracą i od niej się uchylali. Opat powinien uwzględniać ich słabość.

Od pierwszego października aż do początku Wielkiego Postu mają zająć się czytaniem aż do godziny drugiej. Po drugiej odprawi się Tercję. Aż do Nony będą wykonywać prace, które im polecono. Po pierwszym dzwonieniu na Nonę porzucą swoje prace, by byli gotowi na drugie dzwonienie. Po posiłku zajmą się lekturą lub psalmami. W dniach Wielkiego Postu będą czytali od rana do końca godziny trzeciej i będą pracowali, jak im polecono, do końca godziny dziesiątej. W tych dniach Wielkiego Postu wszyscy otrzymują po jednej książce z biblioteki, którą mają przeczytać za porządkiem i w całości. Książki te rozdziela się na początku Postu. Należy wyznaczyć jednego lub dwóch braci starszych, którzy będą obchodzić klasztor w godzinach przeznaczonych na lekturę braci i sprawdzą, czy nie znajdzie się brat leniwy, który traci czas bezczynnie lub na plotki, zamiast zająć się czytaniem i w ten sposób nie tylko sam nie korzysta, lecz i innym przeszkadza. Jeśli się taki znajdzie – oby tego nie było – niech będzie upomniany raz i drugi. Jeśli się nie poprawi, niech podlega karze według Reguły, aby inni się lękali. Żaden brat nie ma wdawać się w rozmowę z innym w niewłaściwej porze.