Podajemy tutaj codzienny fragment z Reguły św. Benedykta, odczytywanej mnichom w kapitularzu w taki sposób, że całego tekstu wysłuchują trzy razy w ciągu roku kalendarzowego. Oprócz przypadającego na dany dzień tekstu podajemy także link do strony z komentarzem autorstwa redaktora naczelnego kwartalnika Christianitas, Pawła Milcarka.

Rozdział XXVIII, O tych, którzy często upominani nie chcą się poprawić, 1-6

Jeśli któryś brat często upominany, a nawet wyłączony ze wspólnoty za jakąś winę, nie poprawia się, trzeba użyć surowszej kary, to jest ukarać go chłostą. Jeśli i wtedy się nie poprawi, albo nawet, broń Boże, uniesiony pychą, zechce bronić swego postępowania, to niech opat uczyni to, co mądry lekarz: skoro użył okładów i maści upomnień, lekarstw Pisma Świętego, a wreszcie wypalania klątwą lub chłostą rózgami, gdy jednak widzi, że jego wysiłki do niczego nie prowadzą, niech ucieknie się do silniejszego środka, to jest do modlitwy swojej i braci za winnego, aby Bóg, który wszystko może, uzdrowił chorego brata. Jeżeli i w ten sposób nie będzie uleczony, niech opat użyje żelaza do cięcia, jak mówi Apostoł: Usuńcie zło spośród was, i znowu: Jeśli niewierny odchodzi, niech odejdzie, aby jedna owca chora nie zaraziła całej trzody.

Komentarz