Podajemy tutaj codzienny fragment z Reguły św. Benedykta, odczytywanej mnichom w kapitularzu codziennie w taki sposób, że całego tekstu wysłuchują trzy razy w ciągu roku kalendarzowego. Oprócz przypadającego na dany dzień tekstu podajemy także link do strony z komentarzem autorstwa redaktora naczelnego kwartalnika Christianitas, Pawła Milcarka.

Rozdział VI, O cnocie milczenia, 1-8

Czyńmy, jak mówi prorok: Powiedziałem, będę strzegł dróg moich, aby nie zgrzeszyć swym językiem, postawiłem straż przy ustach moich i nawet dobrej mowy zaniechałem; to jest, objaśnia Prorok, że jeżeli trzeba powstrzymać się niekiedy od słów dobrych dla zachowania milczenia, to o ileż bardziej winny ustać złe słowa, wobec kary grożącej za grzech. Wobec ważności milczenia rzadko zezwala się doskonałym uczniom mówić, nawet celem zbudowania, o rzeczach dobrych i świętych. Napisano bowiem: W wielomówstwie nie unikniesz grzechu, a gdzie indziej: Śmierć i życie są w mocy języka. Bowiem mówić i nauczać przystoi mistrzowi, milczeć i słuchać – uczniowi. Gdy trzeba o cokolwiek prosić przełożonego, należy prosić z całą pokorą, uległością i szacunkiem. Błaznowanie, słowa próżne i pobudzające do śmiechu zawsze potępiamy i na każdym miejscu i na takie mowy nie pozwalamy uczniom otwierać ust.

Komentarz