Podajemy tutaj codzienny fragment z Reguły św. Benedykta, odczytywanej mnichom w kapitularzu w taki sposób, że całego tekstu wysłuchują trzy razy w ciągu roku kalendarzowego. Oprócz przypadającego na dany dzień tekstu podajemy także link do strony z komentarzem autorstwa redaktora naczelnego kwartalnika Christianitas, Pawła Milcarka.

Rozdział LXV, O przeorze klasztoru, 11- 22

Wobec tego widzimy, że dla zachowania pokoju i miłości jest korzystne, aby zarząd klasztoru zależał od uznania opata. Jeżeli jest to możliwe, niech sprawy klasztoru będą powierzone dziekanom, działającym zgodnie z zarządzeniami opata, jak już o tym mówiliśmy. Gdy urzędy będą powierzone kilku ludziom, jeden nie będzie miał powodu do pychy. Jeśli jednak okoliczności wymagają, aby naznaczyć przeora lub jeśli zgromadzenie prosi o to pokornie dla słusznych racji, opat zaś uzna, że to jest pożyteczne, to niech mianuje przeora, którego wybierze, poradziwszy się braci bojących się Boga. Przeor będzie robił z szacunkiem to, co mu opat poleci, nigdy nie przeciwstawiając się jego woli i rozkazom. Ma bowiem jeszcze gorliwiej przestrzegać przepisów Reguły, skoro go przełożono nad innymi. Gdyby okazało się, że przeor jest występny lub unosi się pychą albo lekceważy świętą Regułę, należy go upomnieć aż do czwartego razu. Jeśli się nie poprawi, należy go ukarać według przepisów Reguły. Jeżeli i wtedy się nie poprawi, trzeba go złożyć z urzędu przeora i na jego miejsce naznaczyć innego, godnego. Gdyby później nie zachowywał się spokojnie w zgromadzeniu i był nieposłuszny, należy go wypędzić z klasztoru. Niechaj jednak opat pamięta, że będzie zdawał rachunek Bogu ze wszystkich swoich decyzji, aby przypadkiem w jego duszy nie zapłonęła zawiść lub uraza .

Komentarz