Podajemy tutaj codzienny fragment z Reguły św. Benedykta, odczytywanej mnichom w kapitularzu w taki sposób, że całego tekstu wysłuchują trzy razy w ciągu roku kalendarzowego. Oprócz przypadającego na dany dzień tekstu podajemy także link do strony z komentarzem autorstwa redaktora naczelnego kwartalnika Christianitas, Pawła Milcarka.

Rozdział XXXVIII, O lektorze tygodniowym, 1-12

Przy stole braci nigdy nie powinno brakować czytania. Nie trzeba, aby byle kto na los szczęścia chwytał książkę i czytał, lecz ma być wyznaczony na cały tydzień lektor i w niedzielę obejmuje swój obowiązek. Obejmując go, niech poprosi po Mszy i Komunii wszystkich o modlitwę, aby Bóg oddalił od niego ducha wyniosłości. W kościele wszyscy odmówią trzy razy werset przez lektora rozpoczęty: Panie otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić chwałę Twoją. Po otrzymaniu błogosławieństwa przystąpi do czytania. Powinna być zupełna cisza, aby nigdzie nie było słychać żadnego szeptu ani głosu, oprócz głosu samego lektora. Co zaś jest potrzebne przy jedzeniu i piciu, niechaj bracia tak sobie wzajemnie podają, aby nikt nie potrzebował o nic prosić. Jeśliby jednak czegoś jeszcze brakło, prosić należy raczej za pomocą jakiegoś zrozumiałego znaku, niż słowami. I niechaj nikt przy stole nie ośmiela się zadawać pytań dotyczących czytanego tekstu czy też czegokolwiek innego, aby w ten sposób nie stwarzać okazji [do rozmowy], chyba żeby przełożony chciał powiedzieć kilka słów ku zbudowaniu. Brat pełniący tygodniową służbę lektora otrzyma przed rozpoczęciem czytania nieco wina zmieszanego z wodą, ze względu na Komunię św. i aby nie było mu zbyt ciężko post znosić. Później zaś zje posiłek razem z braćmi pełniącymi tygodniową służbę w kuchni i przy stole. Bracia powinni czytać i śpiewać nie według kolejności, ale tylko ci, którzy mogą zbudować słuchających.

Komentarz