Podajemy tutaj codzienny fragment z Reguły św. Benedykta, odczytywanej mnichom w kapitularzu w taki sposób, że całego tekstu wysłuchują trzy razy w ciągu roku kalendarzowego. Oprócz przypadającego na dany dzień tekstu podajemy także link do strony z komentarzem autorstwa redaktora naczelnego kwartalnika Christianitas, Pawła Milcarka.

Rozdział LVIII, O sposobie przyjmowania braci, 19- 29

Niech sporządzi dokument o tym trwałym przyrzeczeniu, powołując się na imię świętych, których relikwie są w kościele i na imię obecnego opata. Dokument ten ma napisać własną ręką, gdyby zaś nie umiał pisać, niech inny przez niego uproszony napisze, a on sam ma znakiem podpisać i własną ręką położyć na ołtarzu. A kiedy położy, ma rozpocząć ten werset: Przyjmij mnie Panie, wedle słowa Twego, a żył będę i nie zawstydzaj mnie w oczekiwaniu moim. Ten werset całe zgromadzenie trzy razy powtórzy i dołączy: Chwała Ojcu. Następnie brat nowicjusz upadnie do stóp każdego, aby modlili się za niego. Od tego dnia będzie uważany za członka zgromadzenia. Jeżeli posiada jakieś rzeczy, niech albo je rozda ubogim, albo przez uroczystą darowiznę przekaże klasztorowi, niczego z nich sobie nie zachowując. Od tego dnia nie wolno mu rozporządzać nawet własnym ciałem. Zaraz w kościele mają zdjąć z niego jego własne ubranie i ubrać w odzienie klasztorne. To zaś ubranie, które z niego zdjęto, ma być złożone w szatni i tam przechowane. Gdyby bowiem kiedykolwiek za poduszczeniem szatańskim zdecydował się odejść z klasztoru – oby tak się nie stało – wtedy rozebrawszy go z odzieży klasztornej, należy go wypędzić. Jednak nie odda mu się jego prośby, którą opat wziął z ołtarza; ma być zachowana w klasztorze.

Komentarz